poniedziałek, 10 września 2012

X Jasielski Piknik z Konikiem polskim

Zachęcona słoneczną pogodą i bliskością imprezy (25km) wybrałam się wczoraj wyczochrać moje ulubione "myszy"




Niewielkie wzrostem za to z wielkim sercem i ufnością do ludzi prześliczne koniki polskie prezentowały się jak dla mnie rewelacyjnie. 


Sporo było mamuś że źrebakami


Wszystkie grzecznie dawały się dotykać , głaskać, chyba nawet im się to podobało 


Klacze z przychówkiem 


Maluchy w kopycie miały nasze uczucia...


Smacznie spały na miękkiej podściółce


Sporo ich było, wszystkie myszate, z ciemna pręgą, łagodne, spokojne niewielkie koniki do wszystkiego. Przyciągały wzrok przede wszystkim dzieci.

Dorośli jakoś omijali wzrokiem....ich oczy uciekały w stronę gigantów......


Chyba największy koń jakiego w życiu widziałam

Polski Koń Zimnokrwisty 


Najpiękniejszy Champion bodajże Polski...( wymieniano tyle jego tytułów, że nie spamiętałam ) 
Ogrooooomny, a jeszcze w porównaniu z konikami..to robił wrażenie.
Nie umiałabym w jego stronę ręki wyciągnąć. W boksie ciągle parskał, grzebał w słomie, strach się było na niego popatrzeć. 


Ogólnie impreza bardzo niewielka, chyba tylko dla swoistej grupy koniarzy. Widać było, że się dobrze znają, wymieniali uwagi, słychac było śmiech i dobry humor dopisywał poszczególnym ekipom. Ludzi niewiele, niewiele też towarzyszącym takim imprezom straganów, jadła wszelakiego itp...Minus dla Pań z Koła Gospodyń za paskudny w smaku pseudo smalec...w rzeczywistości pokrojona w kostkę "zwyczajna" zalana smalcem...bez deka skwarka...fuj..
Jedno stoisko z kiełbaskami na gorąco, jedno z ciastkami, dwa z siodłami i innymi akcesoriami i jakieś odpustowe zabawki. 

Ogólnie do kitu....oglądnęłyśmy z córcią konkurs skoków, poklaskałyśmy najbardziej dynamicznym i dzielnym hucułkom...







Młoda odreagowała....


I z ulgą pojechałyśmy do domu...

Jednak przekonanie, że hucuły i koniki polskie to są konie naszych rozmiarów i charakteru utwierdziło się bardzo mocno...

I to jedyny  plus z tej niedzielnej wycieczki :) 

PS. A jutro...winobranie :):):)

6 komentarzy:

  1. Z tym charakterem (dedukujemy że masz na myśli dobry) to nie do końca u tych ras tak jest są to t/z rasy pierwotne-prymitywne bardzo często samowolne i potrafią mieć bardzo zły charakterek :)
    Pozdrawiamy

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Znam te charakterki...młodość przejeździłam na hucułach szalejąc na narowistych i charakternych klaczkach. Koniki polskie też czasami odwiedzam i wiem, że mają humory. Ale własnie takie kocham. W gruncie rzeczy one na prawdę są łagodne. Tylko trzeba znaleźć taką dla siebie...

      Usuń
  2. Hucki i koniki często złośliwe, bo... inteligenciaki z nich ;)
    Fajna wyprawa (prócz smalcu rzecz jasna ;)
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  3. Skacząc z blogu na blog, wylądowałam tu. Dzień dobry Rancho Zalas, znamy się troszkę z Kocham Wieś. Też jestem za konikiem, jakoże dobre bo polskie itp.Moje co jeden to inny charakter, a i myszatość z pręgą u każdego odmienna. Wysoka inteligencja, zgadzam się z Tupają, ale za jabłkiem do piekła zajdą.:-)

    OdpowiedzUsuń
  4. Tak, koniki polskie są niedoceniane u nas w kraju, a szkoda bo sami na tym tracimy, to cudowne i mądre konie, wspaniali przyjaciele, wiem z pierwszej ręki:))) Witam po przerwie!
    Nie wiem jak to jest z innymi rasami, bo mam dwa ogiery konika polskiego, ale z tymi trudnymi charakterami, to mitomania, one są po prostu niezwykle inteligentne, ale to przecież zaleta...?

    OdpowiedzUsuń